De regenton
‘Moet er nog iemand naar de wc?’ Deze wonderlijke vraag schalt dagelijks vanaf het toilet door ons huis. (Wees gerust er passeren soms ook wat minder nette varianten.) We doen aan water sparen. Twee plasjes in één keer doorspoelen scheelt weer drie liter drinkwater een keer spoelen en papa vult regelmatig een emmertje bij de regenton om daar zijn behoefte mee weg te spoelen.
Afgelopen zomer was de regenton leeg. Toen zijn we restjes water gaan verzamelen. Het koude water dat voor het warme douchewater uit gaat, wordt opgevangen in een emmer. Het water dat gebruikt wordt om de eitjes te koken en te laten schrikken eveneens.
Het idee heb ik van m’n schoonouders. Zij gaan nog verder: ook het water van de wasmachine wordt opgevangen om de wc mee door de spoelen. Dat gaat mij dan weer te ver, maar inspireren doet het wel.
Of iets goed of slecht is voor de natuur is in ons gezin een veel voorkomend gespreksonderwerp. Dat levert soms wonderlijke dialoogjes op. ‘Papa, zit er in havermout ook palmolie?’ Jongste zoon probeert bij het ontbijt te kiezen tussen havermout en cruesli. Op een ander moment zegt dochterlief: ‘Oeps, ik heb m’n radio aan laten staan.’ Waarop jongste zoon reageert: ‘Geeft niet joh, onze stroom is goed voor de natuur.’
De dagelijkse gang naar de regenton is een van de manieren waarop wij onze kinderen zorg en liefde voor de schepping bijbrengen. Ook al komt er ooit een nieuwe aarde, dat ontslaat ons niet van de zorg voor huidige wereld die God ons heeft toevertrouwd. En daarbij helpen alle kleine beetjes. Het lukt ons helaas niet om ons vervuilende consumptiepatroon in één keer te veranderen. Maar alle stappen naar de regenton leveren uiteindelijk een emmer water op.
Auteur: Kasper van Helden